Taktyka ustawienia w grach deblowych

W ostatnich dwóch numerach omawiałem dość szczegółowo zagadnienie taktyki ustawienia w grach singlowych. Pojawiło się sporo głosów od osób, które mnie znają, że przecież większość swojej przygody z badmintonem spędziłem na korcie w grach podwójnych i może czas, aby trochę napisać właśnie o tych konkurencjach. Na swoje „usprawiedliwienie” dodam tylko, że do 19 roku życia trenowałem zarówno singla, jak i gry podwójne, zdobywając medale mistrzostw Polski we wszystkich kategoriach wiekowych w obu rodzajach, dlatego gry pojedyncze także są mi bliskie.

W wypadku gier podwójnych, podobnie jak w singlu, mamy ustawienie ofensywne i defensywne. Słusznie można zauważyć, że w grach deblowych (szczególnie męskich), jest bardzo dużo wymian płaskich, jednak mają tu zastosowania bardzo podobne ustawienia jak w grze defensywnej. Jedyna różnica jest taka, że mamy wyżej ustawioną rakietę w pozycji wyjściowej i uderzenia często odbywają się z wyprowadzeniem nogi rakietowej (dominującej) dla wzmocnienia uderzenia i zarazem przejścia do ustawienia ofensywnego.

Ustawienie defensywne, nazywane potocznie bok–bok jest uzależnione zarówno od kierunku naszego wybicia, jak i od wysokości wybicia. Warto zwrócić uwagę na pozycję zawodników w obronie. Powinni oni przyjmować pozycję z ugiętymi kolanami, rakietą i łokciem przed ciałem. W zależności od wysokości wybicia powinno się też dostosować pozycję rakiety. Im wyższe wybicie tym głowica rakiety powinna być ustawiana niżej. Bardzo ważny jest też uchwyt – rozluźniony uchwyt bekhendowy w grze podwójnej mężczyzn natomiast w grach podwójnych kobiet – bekhendowy lub neutralny.

Powyższa grafika przedstawia jedną stronę obrony. Po wybiciu do drugiego rogu kortu ustawiamy się analogicznie. Natomiast w deblu kobiet zawodniczka praworęczna ustawia się trochę dalej od linii bocznej, aby zostawić sobie więcej miejsca na obronę uchwytem forhendowym. Jak widać na grafice, zawodnicy nie stoją w jednej linii, a zawodnik, który jest po przekątnej stoi lekko pod kątem do linii siatki. Jest to bardzo ważny element ustawienia, który powoduje, że zawodnicy są ustawieni przodem do lotki, są tak samo daleko od niej i nie dojdzie do zderzenia rakietami w tzw. strefie konfliktu, która występuje pomiędzy dwoma zawodnikami.

Proszę teraz spojrzeć na dwa ustawienia ofensywne, zwane najczęściej przód–tył. Jedno przy ataku z końca kortu, a drugie przy ataku z przedniej jego części. Mimo że w grach podwójnych w danym momencie tylko jeden zawodnik odbija lotkę, zadaniem drugiego jest dostosować swoją pozycję na korcie tak, aby być jak najlepiej przygotowanym na kolejne odbicie przeciwników. Jako pierwszą przedstawiam grafikę pokazującą sytuację, gdy zawodnicy atakują lotkę wybitą na koniec kortu.

Jak widzimy, lotkę uderza zawodnik ustawiony na końcu kortu, natomiast drugi zawodnik staje bliżej siatki, tak by być gotowym na dobicia lotki zaatakowanej przez partnera. Widzimy też, że jest lekko przesunięty na tę samą stronę kortu, na której znajduję się partner atakujący. Ponieważ w grach podwójnych atakuje się głównie po prostej i pomiędzy zawodników, jego ustawienie jest w przedstawionej grafice optymalne do wykonania kolejnego zagrania. W każdym z wypadków będzie musiał co najwyżej wykonać jeden krok do lotki obronionej na siatkę.

Druga pokazuje sytuację, gdy zawodnik atakuje z siatki lub przy bardzo dokładnym zagraniu przeciwnika jest zmuszony do zagrania lotki lekko na siatkę.

W tej sytuacji to zawodnik z tyłu musi dostosować swoją pozycję do partnera, który odbija lotkę –asekuruje zawodnika na siatce na wypadek, gdyby odbicie przeciwników w obronie go ominęło. Zawodnik z tyłu jest też przygotowany do wykonania kolejnego ataku z tyłu kortu, gdyby przeciwnicy w obronie wykonali wysokie wybicie.

Przedstawione powyżej ustawienia są najczęściej spotykane w grach podwójnych. Jest jeszcze wspomniane wcześniej ustawienie w wypadku gry płaskiej. Tak jak pisałem wcześniej w takiej sytuacji obydwie pary ustawiają się w konfiguracji bok–bok z przesunięciem podobnym jak w grze obronnej w zależności od tego, na której stronie kortu toczy się rozgrywka. Obydwie pary walczą wtedy o przejęcie inicjatywy i przejście do ustawienia atakującego przód–tył.

W kolejnym numerze poruszę temat kierunków ataku i obrony w przedstawionych powyżej sytuacjach.

Artykuł napisany do gazety: Wielkopolski tenis, squash i badminton

Autor Wojciech Szkudlarczyk